[X. Collazo-PCPG] Fai agora 40 anos a clase obreira e povo trabalhador galego batíase
heroicamente contra os vampiros do grande capital e os seus lacaios
servidores que á fronte dos aparelhos do Estado fascista espanhol
reprimían de xeito terrorista calquera sorte de contestación.
Desde as fábricas ou estaleiros de Ferrol e Vigo organizábanse e
tecíanse firmes redeas de acción clandestina por homes e mulheres da
vangarda da clase dos asobalhados, producindo levantamentos populares
sen precedentes que ficaron para sempre na memoria do povo e na historia
insubmisa da nosa Nación.
Ferrol en Marzo e Vigo en setembro mostraron mais umha vez o enorme potencial, a forza imensa da clase obreira cando ela se organiza, se une e decide combater pola súa liberdade e emancipación.
En días de setembro (como os de hoxe) pero en 1972 a clase obreira viguesa e todo o povo desta cidade e bisbarra combatían sen medo contra un aparelho tiránico, brutalmente represivo.
Foi umha folga (ou greve) de carácter xeral, que durou 15 días, co resultado de cárcere, tortura, persecución e despedimentos para miles de persoas do noso povo trabalhador. Mais tamén con importantes froitos de conquistas sociais e laborais que se arrincaron ao inimigo explotador e, por riba de todo, de erguemento do orgulho obreiro, nacional e de clase do Povo Galego.
40 anos despois, 1972 ten que ser materia de conhecimento polas experiencias vividas e porque sen ese alicerce poucas cousas se entenderían no devir do acontecer político e social do noso país até os nosos días. Mais alén da nostalxia, xustificada, e do tributo que lhe debemos á dignidade desa xeración e ás súas individualidades, estamos na obriga de aprender e coidar este legado e mesmo afirmarnos nas nosas raiceiras.
1972 é orgulho da clase obreira galega e semente de vencer!
Ferrol en Marzo e Vigo en setembro mostraron mais umha vez o enorme potencial, a forza imensa da clase obreira cando ela se organiza, se une e decide combater pola súa liberdade e emancipación.
En días de setembro (como os de hoxe) pero en 1972 a clase obreira viguesa e todo o povo desta cidade e bisbarra combatían sen medo contra un aparelho tiránico, brutalmente represivo.
Foi umha folga (ou greve) de carácter xeral, que durou 15 días, co resultado de cárcere, tortura, persecución e despedimentos para miles de persoas do noso povo trabalhador. Mais tamén con importantes froitos de conquistas sociais e laborais que se arrincaron ao inimigo explotador e, por riba de todo, de erguemento do orgulho obreiro, nacional e de clase do Povo Galego.
40 anos despois, 1972 ten que ser materia de conhecimento polas experiencias vividas e porque sen ese alicerce poucas cousas se entenderían no devir do acontecer político e social do noso país até os nosos días. Mais alén da nostalxia, xustificada, e do tributo que lhe debemos á dignidade desa xeración e ás súas individualidades, estamos na obriga de aprender e coidar este legado e mesmo afirmarnos nas nosas raiceiras.
1972 é orgulho da clase obreira galega e semente de vencer!
![BOLETÍN PCPG [25-07-2009]](http://3.bp.blogspot.com/_5rDs-v5mfqA/Sndkgdpsw-I/AAAAAAAAEGw/7zMhpODfAP8/S1600-R/portadaPCPG240.png)
